ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕
သတၱိက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္၊ ေဘးသူစိမ္း လူရွင္းမွ၊
ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းေတြ႕မွ အစိုးရမေကာင္းေၾကာင္း၊ ၀န္ထမ္းေတြ
အက်င့္ပ်က္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာရဲတဲ့ သတၱိပါ။
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္
အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ ထုတ္ေ၀တဲ့ Myanmar Times မွာ အဂၤလိပ္လို၊ အခုတစ္ပတ္
ျမန္မာဘာသာမွာ ျမန္မာလို ဘာသာျပန္ဆို ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဆရာမ မသိဂႌရဲ႕
အၫြန္းေၾကာင့္ သည္စာအုပ္ကို ဖတ္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။လက္က မခ်ခ်င္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းပါ။ သခင္သန္းထြန္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔မ်ား စာအုပ္ထဲက အျဖစ္အပ်က္ေတြထက္ ဆိုးရြားတာေတြကို အဲဒီ့စာအုပ္ ေရးသားပံုထက္ ပိုထိမိေအာင္ ေရးသား တင္ျပထားတာ ဖတ္ရပါတယ္။
စာေရးသူက မႏၲေလး စိန္ပီတာ (အထက ၉) ေက်ာင္းထြက္တဲ့။ စာေရးေနက် မဟုတ္ေပမယ့္ အေရးအသား ေခ်ာေမြ႕ေျပျပစ္တယ္။ ရင္ထဲမွာ နင့္ေနတဲ့ သူ႔ခံစားခ်က္ (မုတ)ေၾကာင့္ လကၤာက ေခ်ာေနပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္လိုပါပဲ။ အင္မတန္ကို ထူးျခားလွပါတယ္။
မဖတ္ျဖစ္ေသးရင္ ရေအာင္ ရွာဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ေတြးစရာ အစေတြလည္း အမ်ားႀကီး ခ်န္ထားခဲ့ပါတယ္။
စာျမည္း - (နည္းနည္းရွည္ပါမယ္။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဖတ္ေပးပါခင္ဗ်ား)
သူတို႔က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အားထုတ္မႈကို သိသည္ျဖစ္ေစ၊ မသိသည္ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႔အားလံုးအတြက္ ႏွလံုးသားထဲမွာ ႏွစ္ၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့တာပါ။ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာပါ။
သူတို႔အထဲမွာ ညီညီက လြဲလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း တစ္ေယာက္မွ မပါပါဘူး။ အသိမိတ္ေဆြတို႔၊ အသိမိတ္ေဆြတို႔ရဲ႕ သားသမီးတို႔ တစ္ေယာက္မွ မပါပါဘူး။
သူတို႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေလးေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္ေလးေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေလးေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မူစလင္ ဘာသာ၀င္ေလးေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာလူမ်ိဳး ဘာဘာသာကို ကိုးကြယ္ၾကသည္ပဲ ျဖစ္ပေစ၊ အားလံုးဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အတူတူပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမိျမန္မာျပည္ရဲ႕ အၫြန္႔အဖူးေလးေတြပါပဲ။
အၫြန္႔အဖူးေလးေတြမွာေတာင္ “ဇ”ရိွတဲ့သူေတြ၊ သတၱိခဲေတြပါ။ သာမန္ သူလို ကိုယ္လို ကေလးေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ တျခားသူေတြနဲ႔ေတာ့ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး မေျပာလိုေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ေတာ့ သတၱိရိွတဲ့ သူေတြခ်ည္းပါပဲ။
ကိုယ္မွန္တယ္လို႔ ယံုၾကည္တဲ့လမ္းကို မိသားစုအပါအ၀င္ အရာအားလံုးကို စြန္႔လႊတ္ၿပီူ ေလွ်ာက္ရဲတယ္ဆိုတဲ့ သတၱိ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မရိွပါဘူး။ သည္ကေလးေတြမွာ ရိွပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ ကၽြန္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္က လူအမ်ားစုမွာ သူတို႔လို သတၱိမ်ိဳး၊ သူတို႔လို စိတ္ဓာတ္မ်ိဳး မရိွပါဘူး။
အဲလို သတၱိမ်ိဳး မရိွလို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ အေရးအခင္းၿပီးေတာ့ အိမ္မွာ ထိုင္ေနခဲ့တာေပါ့။
သူတို႔ဟာ အႏၲရာယ္ကင္းတဲ့ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္ေျပးသြားၾကၿပီး “လြတ္လပ္စြာ ေဟာင္ဖြာ ေဟာင္ဖြာ လုပ္ခြင့္နဲ႔ ေဒၚလာစားရမယ့္လမ္း”ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သည္ေရာက္ၿပီးေတာ့မွ သူတို႔ေလးေတြ ဒုကၡေရာက္သြားရတာကေတာ့ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်သြားၾကတာ သက္သက္ပါ။ မွားတာ မွန္တာကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ သတိူ႔ အရည္အခ်င္းနဲ႔ “ဇ”ကို ေျပာတာ။ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု သတၱိမ်ိဳးနဲ႔ သူတို႔လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္မ်ိဳး မလုပ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ သတၱိက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္၊ ေဘးသူစိမ္း လူရွင္းမွ၊ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းေတြ႕မွ အစိုးရမေကာင္းေၾကာင္း၊ ၀န္ထမ္းေတြ အက်င့္ပ်က္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာရဲတဲ့ သတၱိပါ။
BBC တို႔ VOA တို႔ DVB တို႔ RFA တို႔ကို ခပ္တိုးတိုးေလး ဖြင့္နားေထာင္ၿပီး ကိုယ့္လူအခ်င္ခ်င္းေတြ႕တဲ့အခါ မစားရ ၀ခမန္း သတင္းစားျမံဳ႕ျပန္တဲ့ အဆင့္ေလာက္ ရိွတဲ့ သတၱိပါ။
No comments:
Post a Comment